É un libro infantil adicado pola propia escritora e titulado As ás de Xenoveva. Unha escritora que por certo é blogueira e obedece ó alcume de Peque, ou Aixu, ou Gradicela, ou Robaliza ou algún máis que terá por ahí. Membro honorífico, por certo, do Clan McPotter.

É o regalo que máis ilusión me fixo en moito tempo, moitas gracias, eres un pedazo de ceo.

O libro pon por detrás que 'a partir de 10 anos' pero a verdade é que me pareceu máis axeitado para nenos máis novos, de feito ata 10 anos :) Claro que a referencia que teño son eu mesmo e non son moi boa referencia, ós 11 ou 12 eu xa leía outro tipo de libros e os 13 xa lin algún realista ruso (certo é que me enterei de pouco) A encuadernación é boa, e son poucas páxinas con letra moi grande, así que se le nunha patada.

O contido é desigual, hay capítulos moi bos xunto con outros non tanto, os capítulos son case independentes quedando case coma un fix-up de contos breves, o que o fai moi axeitado para lerllo a un neno pequeno, un contiño cada noite. En xeral é un libro moi agradable de ler, ou para contarllo a un raparigo, para un adulto quédase un pouco atrás, non é un libro que busque unha dobre-lectura ó estilo de 'O principiño', ainda que o capítulo das ratas ten a súa sorna.

A persoaxe de Xenoveva e tenra, moi axeitado para isas idades, e dende logo a mensaxe que queda é interesante para un cativo: corre, aprende, explora, descubre, non xulgues e sé tolerante.